30/1/09

"Así nacen as baleas", o xeo emocional


O libro ten unha lectura doada de comprender no vocabulario mais un chisco retorta no argumento ao comezo da narración.
A escritora, para contar as vidas dunha familia e o seu xeo emocional, recorre a xogar cos tempos a través da historia. Converte a vida dos personaxes nunha mostra das frustracións do ser humano, cando as dificultades son acolleitas como xeradoras de afastamento familiar, facendo que se sintan illados aínda na presenza dos outros.
As frustracións: dunha muller, que pariu pero non foi nai; doutra, que viviu a maternidade allea; da muller, que sente un baleiro no seu útero sen vida; dunha filla, que nunca o foi; a duns homes, que só fan sombra cara á outra beira da vida.
Só un personaxe sae libre dela, o fillo no seu mundo cetáceo, o desacougo e o que os demais senten ao ver.
Gozo moito no club de lectura, o feito de comparti-lo lido con varias mentes pensantes e cada unha do seu pai, é moi gratificante.

Chelo Fontán Carrera

29/1/09

"Así nacen as baleas", a historia dun retorno


Así nacen as baleas é unha desas novelas nas que os seus personaxes e as súas vidas son totalmente cribles. É a historia dun retorno, dunha volta á casa non desexada...
A protagonista, unha rapaza nova, é quen tece a historia. Cun ton íntimo vai mesturando as lembranzas da súa nenez coas vivencias actuais, e agás na relación co seu irmán, en todas as demais relacións predominan uns sentimentos cunha forte carga de amargura, de dor, de soidade, de ausencias, de falta de cariño. É unha historia na que por uns ou outros motivos, ningún dos seus personaxes consegue ser feliz, xa que todos eles están condicionados por algo ou por alguén.
A linguaxe do libro resultoume sinxela e o seu desenvolvemento interesante, pero o seu final, ao menos para min, bastante previsible.

Liliana González Mejuto

28/1/09

"Así nacen as Baleas", comentario


O libro gustoume, pero entendino moito máis despois que o lin dúas veces.
Os personaxes son xente que non puido facer na vida o que quixera, senón que dende que naceu xa tiña a súa vida organizada. Isto vémolo ó longo do libro.
A protagonista é unha muller que nunca foi querida pola súa nai, e iso vémolo no seus sentimentos cara ós demais. Ela cando deixa un lugar esquécese de todo o que tiña alí. Non sente amor por ninguén, só sentiu cariño polo seu irmán morto, Ramón. Eu penso que ela é así porque non recibiu o amor da súa nai, e sempre mirou que a nai quería ó seu irmán e non a ela.
A nai é unha muller que sufriu moito na súa vida, casou pero nunca foi feliz porque o seu home estaba lonxe, tivo un fillo enfermo, que foi a razón da súa vida, e mirou como morría diante dela. Eu penso que toda a súa enfermidade de agora é polo seu sufrimento anterior, porque ela é unha muller intelixente, se non ela non tería tantas tendas polas cidades, pois ten ollo para os negocios, algo que o seu irmán non ten.
Ramón, “o fillo enfermo”, ten un corazón grande como unha balea, pero el dáse conta das cousas que pasan ó seu arredor. Cando a nai di: “temos un gran, bonito, fodido problema” el sabe que fala del. A súa irmá foi concibida para coidalo o día que morrese a nai, e quizais a súa morte foi unha liberación para a protagonista. Cándido, “o tío”, era un home que non tiña carácter, el aceptou a súa vida, aínda que moitas veces el dicía que era mellor que se embarcase de novo, quizais se sente agora frustrado na súa vida, e espera poder cambiala cando a irmá morra e venda todas as tendas.
O que vemos ó final do libro é que queda a esperanza nos protagonistas de poder vivir a vida como quixesen, a nai presenta un carácter máis doce, o irmán pensa poder dedicarse á horta que ten, a filla poder seguir estudando as baleas, e ter unha mellor relación coa súa nai.

Marta Fernández

27/1/09

Comentario a "Así nacen as baleas"


Así nacen as baleas narra a historia dunha familia marcada por unha vida predestinada desde o nacemento. É unha fermosa novela que afonda nas emocións e nos sentimentos dunha familia acomodada .

Narrada cunha extraordinaria sensibilidade, a autora consegue, sen caer no dramatismo, transmitir o conformismo e os condicionamentos sociais dos que son vítimas.

Utiliza a imaxe duns mamíferos, as baleas, e o medio en que se desenvolven, como unha alegoría da liberación do sufrimento.Un medio acuático pracenteiro que está no ventre das baleas e que fóra, afoga e libera.

Nélida Casal Díaz

26/1/09

YOUR STORIES 3 - English Reading Club - Bookworms

FEET by Fabiola Mecías Pumar.


I see my feet, they are there at the bottom or at the beginning of my body, it depends on how one builds the idea of the body. I could look at them, they are here with me, they are part of me, but I am seeing them in my mind, thinking about them, what relation have I with them?
My feet are one of my favourite parts of my body. They are little and they have sinuous lines. And I like lines, sinuous lines specially. I am particularly sensible to lines, curved lines cause me a sort of pleasure (it is not by accident that I have decided to be a painter).A convexity, then concavity, then convexity again. These curves give contour to their profiles. They are little and now some wrinkles have appeared.
They are free feet. I have never liked the sensation on them of being packed tight. Seeing some feet coming out of their shoes overwhelmed, distorted, deformed, displeases me so much it seems they have been prisoners to footwear. I can remember myself being a six-year-old child, in bed, before sleep, giving a massage to my feet, wanting them to expand at the end of the day. I kept doing that naturally and spontaneously. Then in my twenties theatre lessons came along and dance lessons, and here to massage the feet became part of the training. Once one of my theatre teachers ( I am really grateful to her, I have really learnt from her) told us: " A bird can fly high because it has good clutches to grip". It is true, they need them to properly seize a branch at landing. Land is the base. Feet. A bird knows that if air provides great pleasures, freedom, a wide perspective and light and delightful support (who has not dreaming of flying or, who has not flying on dreaming?), land nourishes and gives rest. So, feet if you are confident at a good landing, then you feel able to fly to remote worlds so you can create in reality.
One can also see the body as a tree, so feet are one's roots and if one is well-rooted, well planted, one can develop well.
And I love dancing, and walking and running, and travelling. By saying that, a sentence comes to my mind, it is written on a book which is my treasure, my mother began to write it when I was born to register my first days and filled it with photos. One of the sentences is written in first person as if it was me talking after having just started to walk. The phrase is: "I could not believe that it would be so great to walk and to run!"
Feet, then a world






THE SINK by Pili Ortega

The sink is the place where, at nights, I look for the most hidden secrets of my neighbours. There, next to the sink, while they are not watching me, I bring together my eye to the waste pipe and then I can see that small wedding ring which the blonde of the sixth floor has thrown away through the sink, after she found out that her husband had forgotten their anniversary again, although for sure he is not in love with any other woman. I can also hint the disappointed expression of her face, the sadness, the frustration, and later on, I also discover her husband’s wide eye through my sink, his enormous dark eye behind a short-sighted pane of glass which stares at the ring rolling down and reminds himself of the very day he bought it. How happy he smiled! How much love he should have felt just to invest his whole savings in that rolling ring. How stupid he had behaved!! And then, at this real moment, I can also find out through my sink, through his short-sighted eye all the anger, all the rage while he thinks again and again, obsessively, about the nice pair of shoes that this year he had hidden behind the coach just to surprise his blonde in their anniversary day

MASCULINITIES




  • READINGS FOR FEBRUARY – MARCH
    (FILMS / AUDIOS / TEXTS /PAINTINGS)


    TOPIC: “MASCULINITIES”


    We will be looking at the shaping of the hero in some literary words. Different notions of the hero will be approached, taking into account autobiography, the picaresque output of masculine “heroic” characters, the concept of the modern hero surviving a hostile world, exiles, and the process of coming to terms with the self.
  • Where? Vigo - EOI
  • When? Tuesdays - 18:30 -20:00
  • or 20:00 -21:30
  • Room: E8

  • EXCERPTS OF THE FOLLOWING WORKS:


    1. “The Life and Opinions of Tristram Shandy” (1759) by Lawrence Sterne
    ( Filmic support, by Michael Winterbottom). 13th and 20th of January


    2.“David Copperfield” (1849-50) by Charles Dickens (filmic and textual support).
    Topic for discussion: “The Victorian Frame of Mind”. 27th of January


    3.“Dubliners” by James Joyce. 3rd and 10th of February. Film: “The Dead” by John Houston

    4. The Romantics – William Blake / Samuel Taylor Coleridge / William Wordsworth. Topic for discussion: the Ideals of the French Revolution. Visual Support: Blake’s paintings / BBC Documentary on the Romantics. 17th of February / 3rd of March /10th of March.


    5. “The Wizard of the Crow” by Ngugi wa Thiong’o (2006). 17th of March

22/1/09

"Así nacen as baleas", comentario


En Así nacen as baleas, unha moza volve á casa onde naceu por mor da enfermidade da súa nai. É unha novela que fala da incomunicación, da falta de amor e das ausencias, mais tamén do perdón, da madurez e da aceptación do propio destino.

É unha obra ben estruturada. Todas as tramas que xorden ao comezo da novela quedan ben resoltas ao final, porén, conséguese manter a tensión narrativa ao ir debullando, aos poucos, os complexos vínculos entre os personaxes.

Estes están ben construídos: os máis presentes están ben trazados e, dos ausentes, quédanos unha sensación de imprecisión. No entanto, penso que poderían desenvolverse dunha maneira máis ampla aspectos da vida da protagonista: a súa relación coa súa compañeira Ángela, os lazos de Felisa coa protagonista, coa nai e mais con Ramón, como é a vida dos tíos Cándido e Natalia...

Alén disto, considero que na novela se emprega un bo galego cun vocabulario axeitado e amplo e cunha escrita, por veces intimista, que é moi apropiada aos temas expostos no libro

Xurxo Estévez Alonso

21/1/09

Así nacen as baleas: páxinas de aire fresco en palabras.


Resulta certamente satisfactorio atoparse cunha lectura que interesa, está ben escrita, mantén a tensión ata o final e, polo tanto, entretén e fai gozar do pracer da lectura, que non é pouco. Así nacen as baleas, aínda que pequena en extensión (pouco máis de 150 páxinas), é unha gran novela. É grande como as baleas e como Ramón, que quería converterse nunha. Anxos Sumai consegue somerxer ao lector no pequeno universo dunha familia desconsolada, pero non o fai desde a traxedia gratuíta, senón desde a acción. Os personaxes desta novela son seres particulares, ben debuxados, aos que lles acontecen cousas, e a nós, aos lectores só nos queda preguntarnos Que pasará? E seguir lendo ata o final.

Vanesa Vázquez Iglesias.

20/1/09

NAS TUAS MÃOS - Inês Pedrosa - Capítulos 1 a 3 (ambos incluídos, pp. 13-33)

Bravo!
Vamos tentar tentar retomar a leitura prazerosa!

Quem tiver vontade poderá solicitar o empréstimo do livro no Departamento de Português.

Coloco umas primeiras questões gerais, para constatarmos se a primeira ideia que nos ocorre do livro eventualmente se mantém ou chega até o fim:

- Quais os temas que trata e que acham irá tratar o relato?
- Quais os traços principais que podem definir a personalidade da Jennifer?
- Qual a primeira valorização crítica sobre o texto?

Enquanto a mim e por enquanto apenas posso transcrever:
''Agora que as guerras acabaram, a primeira coisa a que as pessoas parecem capazes de sobreviver é a si mesmas, e é isso o que mais assusta" (p. 21)
"O amor, Camila, consiste na divina graça de para o tempo. E nada mais se pode dizer sobre ele." (p.23)

19/1/09

Club de lectura de galego

Comentarios da obra Así nacen as baleas, de Anxos Sumai.


Pareceume unha novela sinxela de ler e entender, sen ter un vocabulario rebuscado que fai seguir unha historia familiar, dos nosos días, con interese e con gana de saber como a protagonista resolverá os acontecementos que se lle presentan, mesturados cos recordos da infancia que marcaron a súa personalidade e a relación que ten cos demais personaxes. Principalmente dun, o seu irmán, sobre o que xira toda a historia e sempre está presente.
É a primeira vez que participo aquí e gustoume moito pois ao comenta-la obra cos compañeiros/as, decateime das distintas maneiras que se pode interpretar un mesmo paragrafo, profundar nel e tamén faise moi entretido. Foi un pracer tela lido na escola e comparti-la miña opinión.
Animo a todos/as a participar nos clubs de lectura para poder ve-las cousas dende outros puntos de vista.

Ánxeles Correa Llantada



"Así nacen as baleas" é unha obra que, ao meu entender, é moito máis que unha novela, pois nela atopamos unha morea de sentimentos confusos e, nun principio, incomprensibles para o lector, que, non obstante, acaban entendéndose unha vez lida a obra, pois ao facelo descubrimos unhas vidas cheíñas de feitos que marcan a todos e cada un dos protagonistas.

Persoalmente custoume ler o libro e, se cadra, foi cara ao final cando realmente me dei conta de que é unha historia onde se pode profundar moito máis do que parece. Se quixésemos darlle un enfoque psicolóxico á lectura intentado comprender o porqué dos comportamentos dos protagonistas e, incluso comparar actuacións similares na vida real, tal vez daría moito de que falar.

Marina Rodríguez Campos

18/1/09

Club de lectura de galego


E logo? Que tal vos vai, amigas e amigos?

Como sabedes tivemos unha xuntanza na segunda (12 de xaneiro) e outra na quinta feira (15 de xaneiro). Falamos sobre todo de "Así falan..." e acordamos ler "O paso do noroeste" de Xavier Queipo (Ed. Sotelo Blanco).

Volveremos a vernos o 26 deste mes ás 17.15 (segunda feira) e tentaremos traer lidas até a páxina 37. Dádelle unha vista de ollos á páxina de X. Queipo, desde o noso blog.

En vista da menor asistencia á xuntanza do xoves 15, entendo que non hai interese en facela nese día da semana. A non ser, claro está, que me digades o contrario. Nese caso, espero a vosa resposta.

Ademais, aquel@s de vós que recibides estes correos sobre o club de lectura, se desexades que volo siga a mandar, dicídemo.

Xa comezaron a chegar os comentarios escritos para incluír no blog. (Éntrase a través da páxina da EOI de Vigo). En breve poderemos lelos.

Tamén en breve teremos a Anxos Sumai connosco, así que ide preparando preguntas.

Saúde e até loguiño

O coordinador

13/1/09

YOUR STORIES 2 - English Reading Club - Bookworms

ROCKS by César Nieves

Indelible witnesses and traces of the pass of time in our nearest Universe. Ancient bulks, sentries of the space, guardians of the vigilantes of the stars in the slow nights that caress the sky and the sunrises that caress the horizons. Bastions, watchtowers, fortresses of imaginary wars, shelter of beings and souls from the beginning of the times, shelter of life.

How many sunrises will you see? Spectators of a never-ending performance, you will be ever-present until the end of times. Milestones in the trials of human endeavour.



FORGOTTEN UMBRELLAS by Luis Domínguez de la Iglesia

There was a sudden gust of wind, a strong and coward blow of the wind, a gale, a violent squall. I could not gauge the effort my Lord had to perform before the surrender. Neither my structure nor the strength of Lord Fabian were enough to overwhelm nature’s force. The wind tore us apart. Lord Fabian would helplessly watch the path through which I will initiate the soaring whilst our twenty years of close friendship -- almost a chemical bond – diluted by my getting out of his sight, beyond his reach.
There was a time when I was his constant companion. He personally carved his initials into my handle. LFU, before Lord Fabian Usher, now Lost Forgotten Umbrella. I was very proud of being part of the valuable personal belongings of my Sir. He never left the manor house without his hat and his umbrella, thus, I had the opportunity to know the most interesting places and the most different people. “May I have your hat and your umbrella, Sir?” The most exclusive clubs of London were such as my second house. Elegant ladies had found beneath me an appropriate shelter amid unexpected showers. I witnessed furtive kisses, prelude to passionate love affairs.
My new reality is the mud and the ivy surrounding the spoiled garden of the mired house where I landed. The only person I could see was the old woman who would come seven days a week to nurture the kittens. I woke up several times during my first night in this kind of haunted house. Different strident noises and unbearable smells instead of the scents of flowers and the rhythmic sound of the clock.
Now my only hope is to be found by a skilful vagabond, who might be able to fix me, and be acquired in a car boot sale

9/1/09

Club de lectura de galego

Na xuntanza última (día 15 de decembro. Asistencia: 5 persoas) acabamos a lectura e comentario de "Así nacen as baleas", e acordamos o seguinte:

Reunírmonos o luns 12 de xaneiro de 2009 a partir das 17.15 h. para falarmos de novas lecturas.

Ademais, eu propoño tamén unha reunión o xoves 15 de xaneiro á mesma hora para os que queirades vir (para comprobarmos se hai interese por facer as reunións tamén os xoves)

Eu propoño, como nova lectura, "O paso do noroeste" de Xavier Queipo (Ed. Sotelo Blanco). Hai 5 ou 6 exemplares na biblioteca da escola.

Ademais lémbrovos que xa podedes traer comentarios escritos para incluír no blog (Entrase a través da páxina da EOI de Vigo).

Saúde e até loguiño

Moncho