10/5/11

Memorias



MEMORIAS DUN NENO LABREGO de Xosé Neira Vilas

Con Memorias dun neno labrego nace a literatura galega para nenos e adolescentes. p. 141

Nós vimos ó mundo cunha alforxa de preguntas p. 20

Un libro que deixa un ronsel de doces sentimentos.
O sentir da impotencia ao ser pequecho, “un ninguén” sen dereito á opinión, cando hai todo un mundo, un universo sen fronteiras por descubrirmos.
Filosofía de vida en estado puro.


Pero para min é milagre todo. Dende as pingueiras da chuvia ata o canto do grilo. p. 36

Horas de “padrenosos” chorosos, de xente amiga que nos viña dar o “pésame”, coas mans entalecidas e a canseira de labra debuxada no rostro. p. 101

Pensei nos desacougos da xente; na teima da súa loita para xuntar diñeiro, mercar terras, pasar fame hoxe con mentes de fartarse mañá, e ó mellor ese mañá non chega, ou sorpréndeos debaixo dos terróns mantendo vermes. P. 103

Tremémoslle á morte porque non sabemos o que haberá detrás dela. Cando chega, séntena máis que ninguén os que desaproveitaron a vida; os que perderon o tempo mirando para os biosbardos. Aqueles que fixeron algo de valemento saben que non morren de todo. p.121

Desacordos coa sociedade, cunhas limitacións e farsas preestablecidas, onde no lugar de premiar ás persoas que pensan e deciden de seu trátase de marxinalas e son miradas con xenreira.


A troula da mascarada, igual que a tristura da coresma, son para vestir por fóra, penso eu. p. 54

Non din que os ditos bíblicos se repiten? Por aquí amósase un profeta!

Dicindo que o máis malo era que fose a mocidade a que se vai, e que ogallá se tratase dunha tolemia de vellos, porque os vellos dan perda, pero vaise a xente que traballa e o país está cheo de vellos e nenos. p. 65


Un canto á amizade coa que todos temos soños e neles queda agochada, ende ben hai algúns privilexiados que gozan dela.

Un amigo é o mellor que hai neste mundo, se o é de certo. Vale máis ter amigos ca ter cartos. O amigo dáche todo e non quere nada; morre por ti se cómpre morrer. p. 106

Doce tenrura nova, agromando á varanda da vida.

Os ollos non se me cansaban de mirala, nin as mans de darlle aloumiños. Cheguei a quererlle máis que a todos os da casa. Para min era coma unha estrela. Unha cousa á que se lle quere moito e non hai maneira de dicirllo. p. 79


Chelo Fontán Carrera

4/5/11

Letras Galegas

Na reunión desta terza feira pasada falamos de Merlín e familia de Álvaro Cunqueiro. A próxima xuntanza:
  • Martes, 24 de maio,
  • ás 18.00 h,
  • Aula 29 da escola.

Mais antes vémonos no
17 de maio no acto de Queremos Galego na concentración-lectura de poemas de Lois Pereiro e Castelao. O acto comeza ás 13.30 na praza da Princesa, en Vigo. @s que queirades participar na lectura póndevos en contacto cos organizadores a través deste enderezo electrónico: observatorio@amesanl.org

Alí estaremos!


Seguimos a publicar opinións sobre os libros anteriores.

MORNING STAR DE XOSÉ MIRANDA (Edicións Xerais de Galicia)

Novela de bandoleiros e aventuras, con tesouro polo medio á semellanza das de piratas.
Desenvólvese na metade do século XIX, pois nela se fai referencia aos acontecementos histórico-políticos do levantamento revolucionario do xeneral Solís e á posterior matanza de Carral.

Está contada en primeira persoa por Lourenzo Tasende. Nela descríbenos a súa vida chea de traballos, sacrificios e carencias materias e afectivas. Tivo que aprender a facer toda clase de tarefas, menos ir á escola e aprender a ler e escribir; como el mesmo lamenta nun parágrafo.

Axiña se ve enleado nas falcatruadas arrepiantes da gavela de bandoleiros, en que é participe o seu pai.

Despois de cada asalto, Lourenzo reflexiona e pensa que aquilo vai en contra da lei e dos bos principios e soña con cambiar de vida. E así o fará despois de moitas vicisitudes e sufrimentos entre os bandoleiros, e coa axuda da súa namorada de cabelos dourados e os seus devanceiros fidalgos.

A seguir transcribo un parágrafo que ilustra esta reconversión:

Atopei a Helena, o anxo que me salvou do meu propio eu; atopei unha familia, sen a que non sería cousa; atopeime a min mesmo e antes ca nada, atopei o tesouro que me permite ser o que son: aprendín a ler, e por iso podo contalo. Xulgade vós cal dos catro é o máis valioso.

É a primeira novela de bandoleiros que leo e podo dicir que me gustou moito. A súa lectura é moi doada e desenvólvese na nosa Galicia que dá moita proximidade, pois sempre acostuman ser estas temáticas de terras alleas.

Bene Freiría